Beklimming Pedraforca 2006

Donderdag 16 november 2006, ik zit op m’n werk en denk “ben ik niks vergeten?”
Shit, telefoon vergeten dus toch nog maar even langs huis.
Ik kan niet wachten, de hele dag zit ik te draaien en te denken aan wat komen gaat.
Van het werk met de tram naar centrum Delft, nog even wat eten met Laurens, op naar het station en door naar Schiphol.
Natuurlijk zijn we veel te vroeg op Schiphol en gaan dus maar wat mensen kijken.
Eerst inchecken en door de Douane, en natuurlijk mogen de grote bergschoenen weer uit en door de x-ray.
Wat volgt is wachten bij de gate waar na een dik half uur eerst Richard en Ruud en even later ook Sander.
We zijn ruim op tijd en zitten bij elkaar en speculeren over wat mogelijk komen gaat.
Zou het werkelijk zulk slecht weer worden als ze zeggen of zal het meevallen?
Ook in het vliegtuig zitten we gezellig bij elkaar en kunnen zo af en toe wat praten, rood wijntje erbij en op naar Barcelona.
Op het vliegveld van Barcelona staat Wendy al te wachten en neemt ons na een uitbundige begroeting mee naar buiten waar Raymond al staat te wachten met een busje.
De rit naar Mataró geeft al een echt vakantiegevoel, palmbomen langs de weg en een nog aangename temperatuur maken de rit aangenaam.
Aangekomen bij het huis van Raymond treffen we ook Yolanda, de vrouw van Raymond en zitten we nog tot 03:00uur bijeen om wat te kletsen.

De volgende morgen op om te gaan Klettersteigen, de eerste keer voor mij en dus altijd weer spannend!
Mooie route heeft Raymond uitgezocht, van alles wat eigenlijk en dus genieten van oor tot oor.
Na het klettersteigen snel naar huis om de rest van de spullen op te halen en naar de refugio te vetrekken.
Een dikke anderhalf uur rijden met onderweg een stop voor een broodje, bus parkeren en nog een klein half uur lopen naar de refugio.
Leuk ook dat het donker is en het pad bezaaid ligt met gladde boomwortels, blubber en stenen maar gelukkig bied de hoofdlamp uitkomst.
’s Avonds heerlijk gegeten met een rood wijntje, kippensoep, een salade en een vers gegrilde kip met naturel chips.
Op tijd de Matratzelager opgezocht voor een goede portie nachtrust, op naar de dag van morgen die een beklimming gaat brengen.
Tijdens het ontbijt stelt Raymond voor om de berg “van de andere kant” te beklimmen ivm mogelijk slechte omstandigheden, zwaarder maar wel veiliger.
“De verkeerde kant” wil in dit geval zeggen dat we via de puinhelling aan de oostkant van de berg omhoog zullen lopen, 500 hoogtemeters over verschillende gradaties rollende ellende.
Pfoehhh, best zwaar zo’n beklimming bedenk ik me als ik weer eens stil sta om het melkzuur in m’n benen weg te werken.
Een paar honderd meter onder het zadel blijven Raymond en Yolanda achter omdat ze de top gezien de staat van Yolanda’s knie niet mogelijk achten.
Na een poosje ploeteren en af en toe een korte pauze komt de rest uiteindelijk boven op het zadel tussen de twee toppen, een schitterend uitzicht en zelfs nog een beetje sneeuw.
Na een korte stop beginnen we aan de laatste 75 hoogtemeters die ons nog van de top scheiden.
In eerste instantie makkelijk maar later met handen en voeten klimmen we omhoog en bereiken de top op 2497m hoogte.

Prachtig uitzicht vanaf de top, witte bergen op de achtergrond en nog tal van andere bergen om ons heen.
Echt genieten van de prestatie en gelukkig zijn er twee ander mensen op de top om van ons een topfoto met Hiking-Site.nl vlag te maken.
Nog even genieten van het uitzicht en dan weer op naar beneden, eerst het lastige stukje terug naar het zadel en vervolgens via de puinhelling verder naar beneden.
Naar beneden gaat een stuk makkelijker, het is af en toe nets als skiën!
Net voor het einde van de helling staan Raymond en Yolanda, die niet mee gingen naar de top, te wachten en feliciteren ons met het halen van de top.
Via hetzelfde pad als de heenweg lopen we terug naar de hut en van daar naar het busje voor de terugreis naar Mataró, onderweg nog even stoppen voor een foto vanaf een uitkijkpunt maar daar aangekomen zat de top van de berg alweer redelijk in de wolken.
Dan maar door naar Mataró en op naar de Tapasbar om het halen van de top te vieren!
Heerlijk gegeten en gedronken hebben we daar, en ook thuis gaat de gezelligheid nog even door.
Samen met Richard en Laurens heb ik de nacht doorgebracht op het balkon, heerlijk in de buitenlucht onder de sterren en ’s morgens wakker worden van de zon op de bol.
Voor het ontbijt gaan we naar het strand, kopen een broodje en eten het zittend in het zonnetje op met zicht op zee.
Wat is het leven toch heerlijk met zon, een strak blauwe lucht en 24ºC op de bol.
Na het ontbijt nog wat dollen met Lluc en een tunnel bouwen waar de zee in zou moeten lopen.
De zee kwam niet echt, waarschijnlijk omdat Richard niet wilde moonen naar de zee dus gaan we maar weer terug naar huis.
Onderweg een kippetje en ander etenswaren opgepikt voor de lunch en na wat op de bank te hebben gehangen snel op naar het station om de trein naar het vliegveld te halen.
Even wennen is het wel, heel ander spoorwegsysteem als hier in Nederland maar uiteindelijk toch nog ruim op tijd op het vliegveld en in het vliegtuig naar Nederland.
Natuurlijk landen we weer op de Polderbaan en moeten nog een flink stuk taxiën naar de peer.
Snel de bagage ophalen en weer op naar huis, inmiddels is het ook alweer bijna half elf per slot van rekening.

Thuis aangekomen de kleding in de wasmachine, zelf onder de douche en meteen naar bed!
Het was een geweldige ervaring, pittige klim maar zo mooi.
Sommige mensen spreken nu van de huisberg van Club Hiking-Site als ze over de Perdraforca spreken, misschien ook wel terecht na afgelopen weekend.
Twee keer eerder is er getracht de top te bereiken maar deze keer is het ook daadwerkelijk gelukt!
Het was puur genieten en ik kijk dan ook vol trots en mooie herinneringen terug op mijn eerste echte berg!

Alle deelnemers, Raymond, Yolanda en Lluc bedankt voor het geweldige weekend!

Martijn «Cubeman» Landzaat

Opmerkingen zijn te lezen op het prikbord

Foto’s van deze hike zijn te zien in het fotoalbum

Voor de liefhebbers nog wat praktische informatie: