Winterhike
Hiking-site.nl SHOP

Als je whisky bevriest, is het echt koud…

Vrijdagmiddag en avond:
Wakker blijven… Nog even, dan mag je naar bed, houd ik mezelf voor. Het probleem is niet zozeer de vermoeidheid, nee, het is de warmte, hier in het restaurant van camping Bleialf. Peter en ondergetekende zijn gisteren hier aangekomen, na een week sneeuwschoenwandelen en winterkamperen in de Vogezen. Vanaf 4 uur vanmiddag is er langzaamaan wat volk van club hiking-site hier komen binnendruppelen, en nu zitten we lekker met een kleiner-dan-gepland-groepje aan de schnitzel-champignon, schnitzel-zigeuner, of hawaiipizza atlantik-wall (met bonken ananas waar je met een sherman tank nog niet overheen komt) Na een week winterkamperen is je lichaam gewend aan de voortdurende kou, en kachel je helemaal in als je in een aangenaam verwarmde ruimte komt. Maar jongens, wat was dat douchen vanmorgen lekker, ook al was m'n douchegel geen gel meer maar een stijf bevroren klontje Axe, en wat heb ik heerlijk op de wc gezeten, in plaats van bungelend boven een gat in de sneeuw, en wat hadden Peter en ik heerlijk een eitje zitten bakken binnen in het toiletgebouw. Daarna naar Prüm voor een taartje, boodschappen, en wandelkaarten zoeken. Lekker, zo'n dagje tuttelen. Maar nu moet ik wakker zien te blijven. En dat lekkere weissbier, wat ze hier per halve liter serveren helpt daar ook al niet aan mee. Kennelijk is het chaos op de wegen, want bij lange na niet iedereen haalt het vandaag. De berichten zijn in ieder geval vreselijk, honderden km's files in de hele benelux, sneeuwval, en ijzel. Als zelfs de Landrover van Joop er niet doorkomt, wie dan wel? Om 11 uur 's avonds is het kaarsje bij mij toch echt wel uit, en ik duik lekker de tent in. Lekker slapen, morgen mag er weer gelopen worden. Een nadeel van dat lopen in groep 3 is overigens dat de mensen die op de camping blijven van je verwachten dat je gaat bikkelen, en hoe we ook altijd proberen te bewijzen dat we helemaal niet zo stoer zijn als we lijken, de vooroordelen blijven bestaan. Dan hoor ik ineens tentmaatje Weustink, die van buiten roept dat we naar een leuke kroeg gaan in het dorp, en dat ik mee moet. Dus ik er weer uit, en in thermo ondergoed en overbroek (type rex hunt vissersbroek, met ingebouwde lieslaarzen tot onder je oksels) naar de kroeg. Nee, er komt voorlopig nog niks van slapen…. Ik zal u verder niet vermoeien met de belevenissen van de rest van die avond, want het was zo'n typisch Duitse kroeg met veel "99 luftballonen" , maar het eindigde ermee dat we ver na twee uur terugwaggelden naar de camping, sneeuwballengevechten houdend, en elkaar in de sneeuw duwend. En de kou heb ik ook niet zo gevoeld…

Zaterdagochtend…
Het eerste wat me opvalt is dat ik een erg droge mond heb, en dat een slokje antikaterwater er wel ingaat. Jammer alleen dat de waterzak aan het grondzeil vastgevroren zit, dus dat zit er nu even niet in. Als ik me de tent uitgeworsteld heb, en m'n schoenen een beetje om m'n voeten heb kunnen wringen (Een verschrikkelijk rotwerkje met stijf bevroren klompen) kijk ik eens in het rond. Vanuit een Nederlandse caravan kijken een paar ogen sprakeloos onze kant op, en je ziet ze denken: "dat ze de nacht overleefd hebben…" Gelukkig staan er buiten al 5 branders op een rij, dus dat eerste bakkie koffie is zo gefikst. Langzaamaan druppelt er tijdens het ontbijt nog meer volk binnen, wat vanmorgen vroeg uit Nederland vertrokken is, en tegen een uur of 11 besluiten we met groep 3, of althans het deel van de groep wat aanwezig is, te gaan lopen. Vanaf de camping gaat het al snel door glooiende velden, en overal zijn sporen te zien van klein wild. Het wild zelf zie je nergens, maar aan de sporen te zien krioelt het hier van de vosjes en konijntjes. We lopen allemaal in ons eigen tempo, maar blijven wel als groep bij elkaar, en we vermaken ons best. Ineens nadert er een rood bestelbus-achtig monster over de weg, stopt, gooit een Wandelbelg plus bijbehorende rugzak naar buiten, en scheurt weer weg. Dat was Rob, die zich niet zo fit voelt dit weekend, en dus niet met ons meeloopt, maar lekker op de camping blijft. Hij zet Ivo bij ons af, en met een man&vrouw of 13 lopen we verder. Mooie bossen en open velden wisselen elkaar af, en al snel is het tijd voor een eerste kopje warmte uit de thermoskannen. Winterkamperen is eigenlijk heel simpel, en terug te brengen tot één basisbehoefte: warm blijven. Dat betekent dat een thermoskan uitrustingsstuk 1b is, samen met je brander, dat is 1a. Daarnaast zijn een tent en een slaapzak natuurlijk ook prettig. De meesten die hier meelopen zijn op dat vlak aardig voorzien van een paar noodzakelijke spulletjes. Zelf maak ik me echter nog wel eens schuldig aan het meeslepen van teveel nutteloze zaken. Peter Meier en ik hadden in ieder geval op onze uitrust-vrijdag aardig wat zaken benoemd die "htkb" waren: had thuis kunnen blijven….

Na een uurtje of wat komen we in een stil dorpje waar gelukkig een gasthaus of iets in die richting is. Het is voor het oude mannetje wat de zaak runt een hele schok dat hij ineens 13 klanten krijgt, dat aantal haalt ie normaal in een week denk ik… Na wat koppen koffie, chocomel, of glazen weissbier kunnen we wel weer verder, en duiken we het bos weer in richting een soort "hut" die op de kaart staat.

Na een uurtje lopen hebben we allemaal toch wel het beste gehad, en iedereen hoopt dat het bouwsel om de volgende bocht zal zijn. Uiteindelijk blijkt het een grote circustent met open wanden te zijn, een soort muziektent waar we makkelijk met z'n allen in passen. In de schouw kunnen we een groot vuur maken, en we zitten heerlijk op te warmen en op te drogen. Als het dan ook nog eens gaat sneeuwen buiten wordt het helemaal knus. De rest van de avond verloopt met koken, al dan niet boven het vuur, lekker kletsen bij het kampvuur, en voor een aantal mensen slapen in de hut, naast de nog warme vuurplaats. Een paar zetten hun tent naast de hut op, en zonder noemenswaardige problemen verloopt de nacht heel aangenaam.

Zondagochtend…
Er wordt in dit bos veel aan bosbouw gedaan, maar we hadden nooit gedacht dat dat ook 's nachts gebeurde… Tegen zonsopgang begint er vlak naast ons een kettingzaag verschrikkelijk te ronken. Bij nader inzien blijkt het Joop die later zal verklaren dat hij lekker geslapen heeft. Dat zal best, maar de anderen sliepen daarna niet meer zo best… Voor mijzelf is het een beetje moeizaam wakker worden, want mijn matje is lek, en de ondergrond van de hut bestaat uit gemetselde steentjes. Maar niet getreurd, even rondrennen en frisbeeën met de geweldige frisbee van Henk wiebelt alle ledematen zo weer los. (Terwijl ik dit schrijf besef ik dat dat over een jaar of 15 niet meer zo makkelijk gaat, maar dit terzijde) Zo kan het gebeuren dat een bosbouwer die in zijn trekkertje langs komt pruttelen ineens 10 mensen ziet staan frisbeeën op de vroege zondagochtend. Iedereen heeft wel een andere temperatuursmeting gedaan, maar we zijn het er over eens dat het vrij fris was vannacht, ongeveer -15. Ivo had het ook niet zo warm, en kwam tot de conclusie dat "twee keer zomer nog geen winter is" . Nee, 2 zomerslaapzakken in elkaar geschoven zijn inderdaad niet zo dik als een complete kolonie ganzen om je heen... En zo hebben we allemaal wel een leermoment, ik likte bijvoorbeeld op een gegeven moment m'n lepel schoon, maar was even vergeten dat het eten al weer even geleden was, en dat ie nu wel afgekoeld was. Het lostrekken van je tong doet dan even pijn… Tegen een uur of 10 zijn we allemaal wel zo'n beetje uit-ontbeten, uitgepapt en gekoffied, en kunnen we vertrekken. Via een leuke weg, door een dalletje en langs wat riviertjes leidt de kaart ons naar wederom een gasthaus waar we ons weer tegoed deden aan koffie, en voor sommigen een vroeg weissbier.
Later volgt nog zo'n circustent geval waar we kort stoppen om te lunchen, en vanaf daar gaat het zo'n beetje terug richting Bleialf, waar een deel van onze groep moest afhaken. De meesten moeten maandag weer gewoon aan het werk, en het komt ze ook wel goed uit dat ze niet nog een nachtje hoeven. Het zal de matige temperatuur wel geweest zijn… Met de overgebleven 5 wilden we nog één wild nachtje kamperen, maar niet te ver weg, zodat we maandagochtend weer snel naar de camping konden lopen. Vlak buiten Bleialf vonden we op de kaart nog zo'n circustent (Die dingen zijn behoorlijk dik gezaaid in de Schneifel) en daar zou het heen gaan. Dit is echter het punt waarop het bikelgehalte waar iedereen groep 3 mee associeerde een beetje begon te vervagen. Toen we om 5 uur door Bleialf liepen vonden we het nog te vroeg om al te gaan bivakken. Als je loopt blijf je warm, en het was nog veel te vroeg om de hele avond in de slaapzak te gaan liggen. We zouden dus even een biertje drinken in een restaurant ergens in het dorp, om de tijd te doden. Dat ene biertje werd uiteindelijk een complete maaltijd, met biefstuk, frietjes, en meer van dat outdoorvoedsel. Zwaar afzien natuurlijk. Voortdurend op onze hoede om niet gezien te worden door leden van groep 1 & 2 die misschien ook wel in het dorp uit eten zouden gaan deze laatste avond, schuifelen we na de maaltijd het dorp weer uit. Stel dat ze ons zien, dan is ons hele bikkel-imago naar de filistijnen. Maar wat nou zo spijtig is… De muziektent die we op het oog hadden is er een in een gesloten uitvoering, en dus zit er niets anders op dan de tentjes achter een dijkje op een schitterend sneeuwveldje naast een riviertje te zetten. Het is hier wel erg koud, dat komt natuurlijk omdat we op de bodem van een dal zitten. Erg lang houden we het niet uit buiten, mijn tenen voelen althans na een tijdje als zakjes dievries-doperwten, en met een klein drupje whisky wat we nog even liggend in de slaapzak nuttigen slapen we best lekker.

Maandagochtend…
Komt Richard stomverbaasd tot de ontdekking dat een bodempje whisky wat nog in z'n medicijnbekertje* zat is bevroren tot een soort van slush. Het smaakt best lekker, maar als je erover gaat nadenken hoe koud het moet zijn voordat cask strength whisky van 60% alcohol bevriest, dan krijg je het al helemaal koud. Snel inpakken dan maar en met stijve ledematen naar het dorp waggelen, waar we weer een stukje comfortmaximalisatie meepakken: Lekker ontbijten bij de konditorei (onder het café van vrijdagavond) en daarna door naar ABC-b (Advanced BaseCamp Bleialf) waar de mensen ook een koude nacht hebben gehad. Nico heeft het zelfs over 19 graden onder nul. Da's fris…. De rugzakken kunnen in de auto, en de terugtocht kan beginnen. Na 10 dagen in de sneeuw zal ik waarschijnlijk wel in korte broek door het huis gaan lopen straks, de thermostaat moet weer even omschakelen. Dit was in ieder geval een heerlijk weekend, met prima weer en in een mooi streek die de naam "Schneifel" zeker waard is. Iedereen bedankt, heren organisatie bedankt, ik heb me best vermaakt!

van uw verslaggever,
Pieter Bouman

De foto's zijn bijna allemaal gemaakt door Sebastiaan en Marieke, een foto is van Marieke Nijland. Meer foto's vind je in het fotoalbum en op de foto-site van Sebastiaan en Marieke.

(Dit verslag is geschreven op 07 september. Ik zag ineens dat er nog niemand een verslag bij de winterhike had geschreven over de belevenissen van groepje 3. Door het tijdsverschil kan ik wat dingen of namen vergeten zijn, hiervoor mijn excuses. De hoofdlijn, kamperen in de sneeuw is in ieder geval aanwezig!)


Hiking-site.nl op Twitter




Share/Bookmark
homezoeken op deze sitetop van de pagina
Vertel vrienden over deze pagina

Laatste wijziging: 27-03-2024

Hiking-site.nl is een site voor actieve buitensporters, wandelaars en hikers die op zoek zijn naar informatie over materiaal, routes, navigatie, EHBO, tips en tricks, avontuur, wandelen, outdoor en buitensporten. Nieuw op deze site?
Lees dan eerst eens rustig deze pagina met informatie over Hiking-site.nl!
[home] [linken naar Hiking-site.nl] [adverteren op Hiking-site.nl]
"; } if(lC>2400) { rightAd3.innerHTML = "
"; }