Peddelen in de voortent
Laatst was het weer zover, het jaarlijkse peddelfestijn stond op stapel.
Peter Meier had 17 juli 2004 geprikt als datum voor het kajakken. Dit maal eens in een gebied voor velen onbekend: Nationale Park de Weerribben, bij het Overijsselse dorpje Kalenberg. Zaterdagochtend zouden we verzamelen, maar in verband met de reistijd ben ik er vrijdagavond al naar toe gereden.
M'n tent mocht opgezet worden op een mooi gazon, wat al lekker zompig was door de regen van afgelopen week, het is niet voor niets een moerasgebied.
Tijdens het bakje koffie de volgende ochtend druppelde de rest binnen.
Peter had zelfs zijn eigen kajak meegenomen. Nadat er wat tentjes waren opgezet, togen we naar het water en lieten we ons in de kajak zakken. De eerste meters zijn altijd weer even wennen, wiebelig en slingerend peddelden we door het pittoreske dorpje.
Al snel doken we het moeras in. Vele zijslootjes, bruggetjes, andere kano's, kajakken en fluisterboten kwamen we tegen. Een combinatie van een uitgezette route met een vrije intepretatie van de randen van de bijgeleverde kaart leidde ons tegen de wind in naar een gebied waar niemand ons voorging. Het rimpeloze water zorgde voor een prachtige spiegeling van landschap en lucht. Tenminste, als je de voorste peddelaars mocht geloven.
Hier was het erg rustig. Duidelijk een gebied waar niet veel toeristen komen. Een enorme varieteit aan oeverplanten viel op. Prachtige bloemetjes, varens, waterlelies, bomen en erg veel riet groeide in en naast het water.
Tijdens de tocht hebben we niet erg veel dieren gezien. Twee cirkelende roofvogels hielden ons in de gaten, twee zwanen gaven een demonstratie hoe je waterlelies kan gebruiken om op te stijgen, een dooie vis deed niet veel en een aantal eenden vroegen zich af wie die anderen waren die zo kwaakten. We hadden het erg gezellig.
Pauzeren kon overal op veldjes met een houten beschoeing, zodat je makkelijk uit en in kon stappen.
Veel oude en nieuwe windmolentjes kwamen we ook tegen. Ondanks dat dit technische ingrepen zijn in een schijnbaar natuurlijk landschap, pasten ze absoluut in het plaatje.
De laatste meters lieten we ons, totaal uitgeput, terugdrijven naar de camping, alwaar we het terras gingen inspecteren en keken of het ijs wel lekker was. Jammer genoeg was er geen verpakt ijs, dus we moesten het helaas doen met allerlei sorbets.
Het mooie weer van overdag sloeg rond etenstijd helaas om in geflits en gebulder. De rood verbrande armen en benen konden al snel gekoeld worden in een flinke onweersbui. Binnen schuilend hebben we vervolgens wat lappen vlees en een groenterol naar binnen gewerkt.
Na het eten, was het tijd om de tenten te inspecteren. De laatste stormlijnen werden vastgeknoopt, en er werd gekeken of "er nog iets nat was geworden". En hoe. Het prachtige plekje waar mijn tent stond, bleek het laagste punt te zijn van het veldje. Een waterbed van zeker 10cm onder de gehele tent was het resultaat. De binnentent was gelukkig zo goed als droog, maar de spullen in de voortent waren afgezonken of dreven vrolijk rond. De rugzakken van Peter en mij kon je uitknijpen.
Ach, extra tenten waren er zat, dus m'n tent lekker laten staan, en alleen de slaapspullen verhuizen.
De avond hebben we doorgebracht tijdens de laatste bui in een groepsgebouw. Toen het weer droog was geworden zijn we het bruggetje in het dorp overgestoken om te kijken of er verderop nog zo een was. Deze route liep over een pad en veel padden, in het eindeloze door, en aangezien vissende mannen op een strijkijzer ons niet naar de overkant wilden brengen, liep de route ook langs dezelfde kant terug. Ach, we vermaakten ons wel. De grote varieteit aan specialismen van de aanwezigen op een club-evenement levert altijd een hoop slap gepraat en sterke verhalen op.
Terug op de camping hebben we gezwaaid naar het ISS, en hebben we uitleg gekregen waar welke sterrebeelden staan. De sterke verhalen werden ondersteund door sterke drank, zodat we warm ons nest in konden duiken.
De volgende ochtend stond voornamelijk in het teken van een gezamenlijk ontbijt, en het opruimen van de tenten en andere zooi. M'n rugzak heb ik uit de plas gevist en tijdens het uitlekken zo'n 30 regenwormen verjaagd. Bij het afbreken van de tent bleek dat nog vele tientallen zich daar hadden verstopt. Volgende keer toch eens beter opletten hoe een grasveldje afwatert...
Al met al een erg geslaagd weekend. Sylvia, Nico, Petra, Harrie, Chris, Arjan en organisator Peter bedankt!
Henk
Foto's van dit event zijn te vinden in het foto-album, de reacties op het prikbord.
|