Oudenbosch – Santiago de Compostela,  Deel 2:

Zondag 8 augustus t/m vrijdag 20 augustus: 

 Breteuil - Tours in Frankrijk: 341,8 km.

“ Zelfs de langste reis, begint met een enkele stap.”
 

De voorbereiding op de “ Tocht der Tochten: deel 2

Het is vandaag woensdag 9 juni 2010, als ik ga starten met het beschrijven van deel 2 van de Tocht der Tochten.

Ik heb een nieuwe tent gekocht: Nordisk Pascha, een 1 ½ persoons dubbeldakstent.
Bij Outdoor en Travel in Roosendaal nieuwe LOWA Trekking gekocht en een speciale onderbroek cadeau gekregen.

Met volle bepakking, nieuwe schoenen een aantal lange tochten in de omgeving gelopen.
Zelfs regen gehad onderweg.
De volgende routes worden er dit jaar gelopen:

Totaal: 341,8 km

De paklijst.

Algemeen:

Rugzak : Nomad Eagle 
Wandelstok
Tilly Hat
Zwitsers mes

Plastic zakje of kleine plastic flesjes :

1. SRL gelei
2. voetencrème
3. tandpasta
4. douchegel
5. zonnebrand

Kleding en hygiëne:alles in plastic zakken.

Tandenborsteltje
Veiligheidssluitspeld ( 2)
Oordopjes
Klein handdoekje(2)
2 T-shirts ( speciale)
2 onderbroeken
2 blouses
Blauwe jack
Poncho
4 paar kousen
Crocks
Slaapzak 
2 zakdoeken
1 lange broek
Tenson 3kwartbroek
Trainingspak.
Verzekeringspapieren
Identiteitsbewijs/bankpas

Noodzakelijke dingen:

Stift en potloodje
Schrift
Foto van allemaal
Drinkflessen
Zaklampje: LED
Toiletpapier
Wasknijpertjes
Plastic zakjes
Nylon touw
3 in 1 bestek: Sporck
Aansteker
EHBO:

1. Compeed
2. Imodium
3. Lippenvet
4. Pleisters
5. Paracetamol
6. Aleve intense

Telefoon
Hondenschrik
Kaartjes basiliek eigen gemaakt.
Zitmatje + voetenmatje
Naald en draad: ijzerdraad

Tent + slaapmat

Volgend jaar:

1. Plastic voor onder de tent met 4 kleine haringen.
2. Nieuw mes aan de rugzak
3. Iets verzinnen om als hoofdkussen te dienen.
4. Opladers?
5. Plastic overbroek
6. Nieuwe rugzak
7. Kousen

Deel 2: Breteuil – Tours.

Dag 1. Zaterdag 7 augustus: Oudenbosch – Beauvais

Zaterdag om half 3 afscheid genomen.
Richard brengt mij naar Beauvais en de volgende dag begint de reis.

                                           
Dag 1:  Zondag 8 augustus

Breteuil – Bresles: 29,8 km

Richard heeft me om 8.00u in Breteuil afgezet bij de winkel om het blauwe schelpje om te ruilen; maar natuurlijk was de zaak gesloten.
Ik heb de envelop met de rode neus, de brief en €2,-  via een bovenlicht de zaak ingegooid, maar tot heden nog niets terug gekregen.

Natuurlijk meteen even fout lopen, maar na een paar keer vragen, ben ik op de goede weg naar Troussencourt.
Als ik dit opschrijf, zit ik natuurlijk in een bushokje……. Voorlopig gaat het prima. De weg is erg smal, bosrijk en de velden zijn graanloos. Alleen de grote rollen stro getuigen nog van de graanschuur van Frankrijk.
De weg is glooiend, het weer redelijk: zon en bewolking wisselen elkaar af.

De dorpen waar ik langskom zien er erg triest uit. Alle huizen zijn afgeschermd met stenen of ijzeren hekwerken met vaak de waarschuwing voor de hond.
Tijdens het rusten,  ontmoet ik  2 mannen en we maken een praatje.  Ze wensen me: “Bon courage”. Dan komt er een mevrouw aanlopen die meteen in het Engels begint te praten en zij vraagt of ik iets nodig heb.
Heel aardig.
In het volgende dorp is het heel druk: braderie.
De weg daarna is saai en lang D151: 1 uur en 6 minuten voor de boeg.
Dat betekent zwaaien naar de mensen in de auto’s en luisteren naar muziek op de I.pod.
Regelmatig rusten en sokken wisselen; wat eten en drinken en dan weer verder.
Als de zon schijnt, is het meteen heet. Heerlijk.

Ik zie een bakkerswinkel ( nooit voorbij lopen ) die open is en in mijn beste Frans vraag ik om een broodje vlees. “ Un sandwich?” ; de bakker  pakt een stokbrood, snijdt het door, loopt naar de keuken achter de winkel en belegt het broodje met ham.
Als ik afreken, doet hij er spontaan nog een chocoladebroodje bij.
Mijn water is op en ik hoor mensen in een tuin en roep: “ Bonjour!!!! .” Geen reactie.
Bresles komt steeds dichter bij.
Als ik op de camping aankom, is er niemand op het bureau. Ik moet een nummer bellen.                               
De eigenaar spreekt gebroken Nederlands; zijn vrouw is van origine een Nederlandse.
Ik krijg een mooi plaatsje, ga douchen en in het dorpje een pizza eten.
Er komen nog een paar Nederlanders aan op de camping en dan maak je even een praatje; helaas maar kort.
Nog wat lezen in folders en op tijd gaan slapen.

Dag 2:  Maandag 9 augustus

Bresles – Hénonville : 32,6 km

Vandaag om kwart over 6 opgestaan ; het is mistig.
Alles zo snel mogelijk ingepakt en op weg voor een flinke route.
Al snel krijg ik last van mijn linker onderbeen. Waarschijnlijk gisteren geforceerd met stijgen en dalen.
Rond 9.00u gaat de zon pogingen doen om er doorheen te komen.
Ik probeer wat meer rustmomenten in te bouwen en de zijkant in te smeren met SRLzalf. Het helpt maar een beetje.
De dorpen volgen elkaar op en soms zitten er stukken bij van een uur wandelen. Dan ga ik zingen of zet de I.pod aan.
Bij een bakker onderweg een stokbroodje met chocola gekocht voor de broodnodige energie.
Er zullen er nog vele volgen.
Ondertussen is het heerlijk wandelweer geworden.
Ook vandaag weer in de meeste dorpen, die er erg verlaten uitzien, vele vrijstaande huizen , oud of nieuw, voorzien van hekwerken met meestal een hond erachter.  “Je regarde” of “Chien méchant”.
Het waarom kan ik niet achterhalen. Ze lopen gelukkig niet los.
Later op de reis wordt het een stuk minder.

Van een vriendelijke man 3 flessen water gekregen; ik drink veel , want het is wat benauwd.
Onderweg zie ik een kerkhof vol met bloemen en maak een foto. Ik kan dan nog niet bevroeden dat het kerkhof nog vaak als “schuilplaats”  gebruikt gaat worden.
                   
Het is nog een kilometer of 10; ik ontmoet een jongeman , die vanuit Santiago naar Amsterdam fietst. Hij is met het vliegtuig uit Canada gekomen en hij is al een maand onderweg.
We kletsen in het Engels.
Om 17.15u arriveer ik op de camping.
Ik heb geen avondeten, maar bij de mevrouw van de camping kan ik bier en een blik Ravioli kopen.

Rond 21.00u is de was nog niet droog, maar hij wordt uitgespreid over de slaapzak en als de Franse folders doorgenomen zijn, wordt het tijd om te gaan slapen.

Dag 3:  Dinsdag 10 augustus

Hénonville – Oinville-sur-Montcient: 29,1 km

Mijn eerste gedachte , als ik wakker word: “Als de jeugdherberg er maar is.”
Maar meteen er achterop: “Ik zie wel, misschien een kamer huren of een hotelletje…………………..”
Wassen en scheren ( bloedbad) en inpakken.
Eerst een stuk gelopen langs een drukke weg, waar ze hard rijden.
Ik denk dat ze op weg zijn naar hun werk en al vrij laat zijn.
Daarna wandel ik langs prachtige, smalle weggetjes en kom in mooie dorpjes.
Het is bewolkt , maar droog: perfect wandelweer.

Nu begint het boven mijn rechterenkel ook pijn te doen. Overbelaste spieren of pezen. Voorzichtig aan, want ik moet er niet aan denken om te moeten stoppen.
Om half 10 ben ik op weg naar Marines, een grotere plaats voor koffie,toiletpapier en eten.                                                          
Het is gelukt.
Koffie gedronken ( duur, zwart en sterk) maar wel toiletpapier verzameld.
Bij de bakker 2 stokbroodjes chocola gekocht.
De zon schijnt………………………………Wie doet mij wat?!
Ik loop steeds maar verder, rust op tijd en smeren.
Ik kom een aardige meneer tegen waar ik water van krijg en die wel een slaapplaats wil regelen, maar dat is te ver uit de buurt. Hij spreekt redelijk goed Engels.
Ik wil vandaag zo ver mogelijk komen, want Maria zegt dat hij morgen regen houdt.
Dus lopen tot ik een slaapplaats vind.
Om 16.00u ben ik in Seraincourt; niets te eten, want veel bakkers zijn gesloten vanwege hun eigen vakantie.
Onderweg even flink regen gehad, maar nu is het weer droog.
Ik zit natuurlijk in een bushokje de bui af te wachten.
Ik vraag nu aan iedereen die ik tegenkom waar ik kan slapen.
Een man die mij water geeft, zegt dat er in Oinville een klooster moet zijn waar ze kinderen opvangen en daar zal ik wel kunnen slapen.
Hij zegt ook dat er op de begraafplaatsen altijd drinkwater te krijgen is. Een tip?!
Als ik in Oinville aankom, ga ik naar de bakker om eten te kopen en vraag waar ik kan slapen; zij weet het niet, maar zegt dat ik het bij de apotheker moet proberen.
Die meneer gaat meteen bellen naar B en B’s; een vijftal dames geven allerlei tips en een aardige dame wil me met de auto er naar toe brengen, maar er is nergens gelegenheid om te slapen.

Dan…………………………………………..zegt ze: “Kom maar mee.”
Ze praat heel langzaam Frans, want ze heeft in de gaten dat ik het anders niet begrijp.
Ik mag bij haar in huis overnachten; ik moet in de huiskamer slapen, want haar ouders zijn nog op visite en ze heeft anders geen plaats.
Ik mag douchen, mijn kleren worden gewassen en er wordt een heerlijke maaltijd ( soep, salade, brood, ragout, paté , kaas en fruit) voor mij klaargemaakt. Het lijkt wel feest.
Manlief is in het begin nog wel stug, maar de ouders doen erg hun best om zoveel mogelijk de snelheid van spreken aan te passen.
Het afgelopen weekend hebben ze zelf Nederland bezocht: Delft  en Gouda.
Gesprekstof genoeg dus.
Ik laat ook de foto’s zien , die ik bij me heb.
 
Om 21.45u gaat iedereen slapen; ik slaap in de woonkamer op 2 stoelkussens in mijn slaapzak.
Ik ben al vroeg wakker; de was staat netjes in een mand in de hal.
Veronique, de vrouw des huizes, is al om 7.00u naar haar werk gegaan.
Het ontbijt was echt op z’n Frans: grote kom zwarte koffie met suiker en geroosterd brood met jam.

Didier, de man van Veronique, wordt iets toeschietelijker; hij wil graag mijn route op de kaart nog zien.

Dag 4 :  woensdag 11 augustus

Oinville-sur-Montcient – Epône : 14,6 km

De andere morgen in de regen om 9.00uur vertrokken.
Eerst een tijd geschuild in een bushok en daarna de apotheker nog een hand gaan geven om  hem te bedanken.
Het is vandaag een wat saaie weg, langs een saaie stad: Gargenville .

Wel redelijk vroeg op de camping.
Een mooie camping met een mooie plek om te staan, vlakbij een overkapping waar je kunt zitten.
Vandaag is het woensdag dus fritesdag. Dat wordt een chipsdag, want verder is er niets in de campingwinkel.

Het is nog maar half 5 en je bent geneigd rond te gaan lopen, maar dat doe ik niet.
Ik schrijf mijn dagboek bij, maak een uitgebreide planning van de volgende dag, ga de I.pod opladen en proberen een krant te bemachtigen om te lezen en morgen daar alles op te kunnen leggen, zodat ik droog in kan pakken.
De avonden zijn lang; je hebt niemand om tegen te praten………………………
Om 18.00u Maria gebeld met de telefoonkaart en dat gaat prima.

Ik begin aan de chips met een pilsje erbij ( 2 boterhammen) ; het is ondertussen al 19.00u. Voor morgenochtend nog een chocoladebroodje en maar hopen dat we snel een bakker tegenkomen.
Om 20.00u ga ik liggen met de I.pod aan en val in slaap.
Om 21.00u hoor ik gestommel naast me; de mensen van de grote tent naast mij zijn thuisgekomen en het zijn………….Nederlanders.
Moeder met een dochter van 14 en een vriendin???
Ze gaan nog koken, dus mag ik mee-eten en we kletsen tot 23.00uur gezellig over van alles en nog wat.
Het is al de tweede onverwachte ontmoeting en ik laat ook nu de foto’s zien.
Heel leuk.
           
Dag 5:  donderdag 12 augustus

Epône – Condé – sur-Vesgre: 27,9 km

Om half 8 vertrek ik, want het zijn vandaag  weer heel wat kilometers.
Om 10.15u gaat het nog steeds goed; ik ben weer geholpen door een aantal mensen; even kletsen is dan gezellig.
Het grote probleem wordt misschien wel het eten vandaag; ik heb nog een half bruin stokbrood.
Het weer is matig, het waait, het was mistig en een graad of 18.
Om te wandelen natuurlijk mooi weer.
Onderweg weer vele dorpjes gehad, maar of “uitgestorven” of geen winkels.

De postbode zegt dat er in Oregus een bakker is.
Ik kom aan, maar hij is gesloten.
Gelukkig is er een supermarktje open. 2 bananen, een appel, een chocoladebroodje, een plak heerlijke ham en sardines  gekocht.
In ieder geval eten.
Straks nog een stokbrood bemachtigen voor de ham.
Ik zit nu op een elektriciteitskastje in een verder verlaten dorp: Bazainville.
Soms passeert er een auto.
In het volgende dorp is een Tabacshop open. Dat betekent: koffie,wc-papier en ook nog een stokbrood.
Onderweg rijden mij 2 Belgen voorbij. Ze gaan op de fiets naar Santiago en ze willen er 8 september zijn. Ze komen uit Temse bij Antwerpen.

Even later rijdt er een vrouw voorbij en ik roep automatisch: “Op weg naar de camping?”
Ze zegt niet veel terug, maar op de camping sta ik op het veldje naast haar.
Ik stel me voor en we maken even een praatje. Ze heet Ellen en ze gaat naar Tours en dan terug naar huis.
Verder praat ze niet zoveel………………………….dus, ik wacht verder maar even af.
De campingbaas heeft mijn I.pod opgeladen en daar ben ik wel blij mee.
Het is zwaarbewolkt en ik ben benieuwd naar morgen.
De route maar eens goed uitstippelen.            

Dag 6:  Vrijdag  13 augustus!!!!!!!!

Condé-sur-Vesgre – Maintenon: 21,4 km

Gisteravond kwam er laat nog een fietser met zijn tent bij mij in de buurt staan.
Ik heb even met hem gepraat; Bart komt uit Den Haag.
Ellen maakt nu zelf toch ook nog een praatje.
Op tijd gaan slapen.
Het ontbijt bestaat vandaag uit een appel, een chocoladebroodje, stokbrood en water. Daar doen we het voorlopig mee.
Eerst een stukje fout gelopen, maar al snel weer op de goede weg.
Soms dreigt het te gaan regenen, maar het blijft droog op een enkel spatje na.
Om 9.10u zit ik in Adainville  een leuk dorpje.
 In een kwartier tijd zijn er 5 auto’s voorbij gekomen en verder niemand gezien.
Met mijn onderbenen gaat het iets beter.

Om 10.44u is Ellen me voorbij gereden en al rijdend maakt ze nog even een praatje. Aan de manier van fietsen te zien, is het geen gemakkelijke opgave.
In Bossierre het eerste kasteel, maar het blijkt nu een Hogeschool te zijn.
Het kinderbord is een sluiproute van school naar het dorp.

Even verderop, als ik rust in een bushokje, komt Bart ook voorbij.
We kletsen nog even en dan fietst hij weer verder. “Bon courage.”

Bij St.Lucien zit ik in een nieuw bushok. 
Even later fietst er een jongen voorbij met een hondenkar. Ik roep. Het is Joost uit Fijnaart. Hij fietst naar St.Jean Pied de Port en gaat daar te voet verder.

Hij komt als geroepen, want ik heb om 12.00uur alleen een half stokbroodje op met water.
Ik krijg van hem 2 boterhammen met ham.
Joost is gymleraar in Dongen, heeft ontslag genomen en is op reis gegaan.
Zijn vriendin vindt het niet zo leuk, maar nu kan het nog en hij wilde perse gaan reizen.
We praten gezellig een half uur en we beloven contact te houden.
Ik moet nog even opletten voor hem; want hij wil een echtpaar dat ook fietst nog zijn email-adres geven.
Ik neem afscheid en loop verder; even later rijdt er een echtpaar voorbij; ik roep, maar het blijkt een ander echtpaar te zijn.
Zij gaan naar Chartres en dan naar Basel.

Als het weer tijd wordt om te rusten , zie ik een picknicktafel en een Belgische auto.
Het zijn Vlamingen en ik krijg lekkere koffie.
Dan rijdt het echtpaar van Joost voorbij en ik roep. Ze zijn heel verbaasd, dat ik hun namen ken, maar als ik het uitleg , snappen ze het.
Het wordt nog erg gezellig.
Als ik verder loop, gaat het keihard regenen; ik kan nog net een bosje bomen halen en schuil daar voor de regen.
Later de poncho aangedaan en verder gelopen.
Ik kom in Maintenon; een mooie stad met kasteel.

Ik zoek mijn camping; maar waar hij moet zijn, is niets te vinden.
Ik had al van een “kakmadame” van een dure Chambre d’Hote gehoord dat het 5 kilometer terug is.
Ik ga naar de Gendarmerie. En ja hoor, ze bellen voor me, leggen de route uit en ik weer op stap.
Dit is niet leuk.
Als  ik na een kilometer of 3 de weg vraag aan een man met een landrover, biedt hij aan om mij te brengen.
Dat moet kunnen in dit geval.
Het is maar goed ook, want het was nog een heel eind.
Op de camping heb ik een mooi plaatsje, een tafel en 4 stoelen en ik sta tussen 2 bomen. Genieten.
Gelukkig heb ik in Maintenon nog eten gekocht, anders had ik een probleem gehad.
Nu heb ik genoten van een heerlijk stokbrood met ham, gekocht bij de slager.
Morgen Chartres, ik ben benieuwd.

 Dag 7:  Zaterdag 14 augustus

Maintenon – Chartres:  17,9 km

Gisterenavond is het verder droog gebleven.
Ik heb heel goed geslapen. Vandaag naar Chartres.
Na het inpakken en eten eerst nog 5 km terug naar Maintenon.
Onderweg kom ik nogmaals de aardige man in zijn landrover tegen en ik bedank hem nogmaals hartelijk.
Rond 9.50u begint het echte werk weer.
De omgeving wordt beslist mooier, bosrijker, glooiiender en niet zoveel “graanschuren “ meer.
Ik zit onder het kruis van Jezus uit te rusten.
Op weg naar St.Piat, een mooi dorp, ontmoet ik een bruidspaar dat net uit de Mairie komt. Ze kennen mensen in Eindhoven en het woordje  ‘ heerlijk’.

Ondertussen regent het een paar druppels. Ik volg de fietsroute naar Chartres, dat zal wel mooi zijn.
Nee dus, ik denk dat ik veel meer kilometers heb gelopen en er was niets aan.
Ik zit nu op een steen in Jouy en het is nog een kilometer of 11.
Op zich gaat het lopen redelijk; als de benen te zeer gaan doen, smeer ik ze in.
Om half 2 weer lekker chocoladebroodjes gegeten en dan komt Chartres  in zicht.
 
Indrukwekkend, die torens, die hoog boven de stad uittoornen.

Als ik er bijna ben, begint het te regenen en ik schuil bij een wasplaats voor auto’s.
Als het bijna droog is, loop ik verder.
2 km. voor Chartres wordt de lucht steeds donkerder. Ik zoek snel weer een schuilplaats en sta weer onder een overkapping van een wasstraat ( 4x4m).
Dan gaat het gieten; de hemelsluizen gaan helemaal open en het onweert erbij.
Het duurt bijna een uur. Binnen een kwartier staat alles blank.
Zelfs onder de overkapping blijf ik niet droog en doe mijn poncho aan.
Ik probeer te liften, maar er stopt niemand.
Als het bijna droog is, besluit ik verder te lopen.
Na een kwartier is het helemaal droog.

De jeugdherberg staat goed aangegeven. Een paar keer vragen en ik ben er.
“Vol” staat er op de deur. Ik loop naar binnen en laat mijn reservering zien.
Het is goed geregeld.
Ik ga naar mijn kamer en ontmoet er mijn medekamergenoot, een Engelse knul die fietst. Hij komt uit Southampton en is op weg naar Italië.
Volgens mij heeft hij heel weinig bagage bij zich.
Als ik me geïnstalleerd heb en mijn belangrijkste zaken in de kluis heb opgeborgen, ga ik douchen en naar het centrum.
Ik maak een aantal foto’s en ga een “plat du jour “ eten met een wijntje erbij.
Heerlijk na al die dagen brood.
Een salade met een aardappel-vleespuree en brood.

 Rond 20.00uur ben ik weer terug, ik plan uitgebreid mijn route.
In de zaal zitten een groot aantal Jehova’s Getuigen te eten en als ze klaar zijn , vraagt de “baas” of ik al gegeten heb. Ik beaam het , maar krijg nog een lekker stuk taart.
Ik bel Maria nog even om te laten nakijken via internet of er in Alluyes toch een camping is. Zij denkt van wel.
In Bouville een plaatsje ervoor is een B en B., dus als het slecht weer is, probeer ik dat.
Het is ondertussen 21.15u.
De Engelse jongen heb ik nog niet voorbij zien komen, maar als ik naar de kamer ga, ligt hij er al in.
We kletsen nog even en gaan dan slapen.

Dag 8: Zondag 15 augustus

Chartres  -   Alluyes: 31,7 km

De andere morgen een goed Frans ontbijt met cake toe.
Ik eet samen met Jack, de advocaat zonder werk, die naar Florence fietst.
Om 8 uur nemen we afscheid.
Het is zwaarbewolkt en even buiten Chartres begint het te regenen.
Ik bereid me maar voor: een hele dag regen.
En dat gaat kloppen. Het lopen in de regen is niet het ergste, maar alles wordt vochtig en je broek kletsnat.
Voor volgend jaar een plastic broek laten maken door Maria met elastiek onder aan de pijpen. Of een dunne schildersoveral afknippen. In ieder geval een oplossing bedenken voor de regen die op je benen valt vanaf de poncho.
Ik zit op het kerkhof van Moncerneaux en eet een chocoladebroodje.

 Gelukkig heb ik genoeg eten voor vandaag en morgen.
De lucht lijkt wat op te klaren en de woorden van Richard borrelen op:
“Les morts avons le mieux. ‘’
Ik ga verder en zit later te rusten  in Luplanté in een………………; in het vorige dorp was niets, hier was de kerk gesloten, maar een bushokje is voldoende om even droog te zitten.
Het heeft nu vanaf 9.00u geregend en het is nu 15.00u.
Dat hoort er ook bij.
In een vorig bushokje nog van broek gewisseld, maar de tweede lange broek is nu ook kletsnat.
Op weg naar Bouville zie ik dat er rook komt uit de schoorstenen.
Het lijkt herfst, dus de mensen steken de kachel aan.
In Bouville ontmoet ik Alain; hij wijst naar de BenB, maar die is potdicht.
Ik vraag naar de camping in Alluyes, maar volgens Alain is die allang gesloten.
In Bonneval is wel een camping, 10 km verderop.
Ik vraag of hij mij weg wil brengen met de auto; ik wil ervoor betalen.
 

         
Daar wil hij niets van weten; hij spreekt net zo goed Engels als ik Frans, dus we komen een heel eind in ons gesprek.
Hij is pas 53 jaar en zit al een jaar thuis zonder werk.
Hij scheldt erg op Sharkozy.
Alain rijdt nog langs Alluyes om te laten zien dat de camping echt gesloten is.
Ik beloof hem de foto op te sturen.

De camping in Bonneval is mooi met veel Nederlanders. Bij de aanmelding spreek ik meteen een aantal Nederlandse dames die vol bewondering naar mijn verhaal luisteren.
Later zijn er weer gesprekken bij de computer met 2 knullen en hun moeder.
Ze bekijken het weer voor de komende dagen en het lijkt beter te worden.
Eerst zien , dan geloven.
Omdat het nog steeds regent, span ik een wasdraad bij de toiletten, daar is het redelijk warm.
Ik drink een heerlijk biertje en ga later lekker eten, want bij deze 3 sterren camping is wel een kantine.
De route wordt gepland en dat is kort: naar Chateaudun. Dat wordt een rustdag.
Ik hoor van de campingeigenaresse dat er in Chateaudun, vlak bij de camping die ik geboekt heb ,een refugio is voor Compostellagangers.
Ik wacht eerst maar even het weer af.
Rond 21.30u ga ik slapen en het is 6.15u als ik weer opsta. Een mooie tijd.

Dag 9 : Maandag 16 augustus

Alluyes  -  Chateaudun:  21,9 km

‘s Morgens mag ik  van een aardige meneer een föhn lenen om mijn schoenen van binnen wat te drogen.
Die zijn nog kletsnat.
De route van vandaag loopt wat anders als gepland en gaat vooral langs wat kleinere dorpen.
In Chateaudun loop ik de hoofdstraat in en het is heel rustig: etenstijd bij de winkeliers van 13.00u tot 15.00u.

  Bij de VVV informeer ik naar slaapmogelijkheden.
Op een terras ga ik koffie drinken en het is niet te geloven, de zon begint te schijnen en het wordt meteen warmer. Dat betekent kamperen.

Ik koop nog een kaart om de route naar Tours te kunnen uitstippelen en dan ga ik een wandeling maken door deze mooie stad.

Bij het kasteel ontmoet ik een aantal Santiagofietsers en dat is weer even gezellig.

   
Het is 16.15u en ik zit op een mooie camping Municipal aan het water met een plek van 50 vierkante meter en dat voor € 3,50. Dat is wel erg goedkoop.
Ik ga eerst douchen, de camping verder bekijken, eten en de route plannen met de nieuwe kaart: Michelin 518 regio Centre.
De kaart kan ik volgend jaar weer voor een stuk gebruiken.

Om 18.00u telefoontijd: even horen hoe het aan het thuisfront gaat.
In een zaaltje nog wat tv. gekeken en Nederlandse tijdschriften gelezen onder genot van een biertje.

Dag 10: Dinsdag 17 augustus

Chateaudun – Morée:  27 km

Vannacht heb ik slecht geslapen; het was erg warm en vochtig.
Als ik vertrek, is het zwaarbewolkt.
De campingbaas heeft gezegd dat er misschien een camping is in Morée, maar zeker wel in een plaatsje wat verderop.
Het lopen wordt zwaarder, want de wegen worden steiler, maar om  de bekende spreuk van Shakespeare te gebruiken:
 “ Ook aan de steilste weg komt een einde.”

Het is 9.50u en ik zit op een muurtje in Douy. Het valt op dat de mensen in de auto’s meer reageren. Ze zwaaien meer terug, toeteren en roepen: “Bon courage.” Dat geeft veel steun.

Het weer wordt steeds beter. Ik zie langs de wegen steeds veel bramen, maar nog niet altijd rijp.
Als ik er wil plukken, schiet er een dikke slang voor mijn voeten weg. Ik schrik echt, want dit had ik niet  verwacht.
Het is nu weer helemaal bewolkt.
Ik heb misschien ook een fout gemaakt  om geen koffie te drinken toen dat wel kon.
Ik moet namelijk weer toiletpapier verzamelen.

Ik moet Frankrijk wel een compliment geven over de aanduiding van dorpen en gehuchten. Fantastisch. Je kunt bijna niet fout lopen als je de verbindingswegen aanhoudt.
De lokale bevolking geeft meestal de juiste informatie, maar als die niet te zien is, moet je wel auto’s aanhouden.
Ik loop nu langs De Loir, een mooie rivier, maar je kunt er niet bijkomen.

 Links van de weg de huizen, dan de weg en dan de tuinen aan het water en die zijn natuurlijk bijna allemaal afgesloten of in gebruik.
Het is een groene weg, maar het groene gevoel verdwijnt als het weer gaat regenen en ik in een maisveld snel mijn poncho aanschiet op weg naar Morée; de camping staat al aangegeven.

Dan weer de schrik van mijn leven; een motorrijder met passagier maakt een zwiepende beweging vlak langs mij heen. “De ei………”.
Vlakbij de camping in een supermarkt eten en drinken gekocht voor vanavond en morgenochtend en naar de camping.
Het regent nog steeds als ik op de camping aankom en de campingbaas doet het voorstel een caravan te huren voor € 24,-. Daar hoef ik niet lang over na te denken.
“Ja “.
Het is een kleine caravan met een grote voortent, dus alles drogen en een beetje fatsoenlijk slapen.

Ik ga vragen of de campingbaas mijn telefoon kan opladen. Nee, jammer.
Op de camping help ik nog 4x mee een auto aan te duwen. Bij de vierde keer slaat hij aan.
Het is nog vroeg; dus eten, route plannen, folders bekijken en op tijd gaan slapen.

Dag 11: Woensdag 18 augustus

Morée – Vendôme:  20,7 km

Vannacht redelijk geslapen; wel last gehad van de takken die tegen de caravan waaiden.
Maar alles is lekker opgedroogd.
Vanmorgen nog kort met een Duitser gesproken, die gaat naar Finisterre in Engeland.
Het is 11.20u en ik zit in Pezou. Net 2 chocoladebroodjes gekocht en nieuwe flesjes water. Onderweg bij het bramen plukken weer een slang gezien en nu wel op de foto kunnen zetten.
De vorige was 2x zo dik.
                                                             
In Pezou is er wel een bakker open, maar de rest van de winkels zijn dicht. Ze zijn zelf allemaal op vakantie. In juli gaan wandelen, is beter.
Het is zwaarbewolkt met af en toe wat zon. Perfect wandelweer.

Ik zit in Grapperie op een boomstam uit te rusten tegenover een groot huis. De gordijntjes bewegen af en toe. “Grandmere is watching me.”
In Meslay  een mooi kasteel.

En dan komt Vendôme.

 De weg naar de camping is simpel. Het ziet er allemaal even mooi uit. Een prachtig park, speelterreinen en een open camping.
Boodschappen gedaan en de stad verder bekijken.
Heel mooi; jammer dat je er alleen loopt.
De kapel van St. Jacques stelt niet zoveel voor maar wel leuk om de straatnamen te zien.

De avond verloopt zoals altijd, even een praatje maken als het mogelijk is , route plannen, folders bekijken, wat eten en gaan slapen.
Veel lawaai van voorbij rijdende vrachtwagens, dus slecht geslapen.

Dag 12.  Donderdag 19 augustus

Vendôme  -  Chateau- Renault:  32,2 km

Na de gebruikelijke rituelen op weg.
Het is intussen 11.42u en ik zit op een grasveld in Ambloy.
Ik hoopte er koffie te kunnen drinken, maar er is niets open.
Even naar de J.B. om een boodschap is er hier niet bij.
Onderweg op een paal het eerste St.Jacobsrouteteken gezien.
Dat geeft inspiratie!!!! De bekendheid begint toe te nemen.

Ik ben blij dat ik vanmorgen vroeg een sandwich ham/kaas heb gekocht voor onderweg, anders had ik niets te eten gehad.
“ Sla nooit een bakker of slager over.”

13.48u Ik zit tegen een paal te rusten; er is niets anders en de stukken weg tussen de dorpen zijn vrij lang ( 6 / 7 km) .
Het is nog steeds graan, graan en af toe mais en zonnebloemen.
Ik heb al 3x water gevraagd, want de laatste kilometers zijn erg warm.
27 graden zegt de man in de tuin die mij water geeft.
In een bus……… rust ik uit voor de laatste 3 km.
De camping is snel gevonden, net als in Vendôme een onderdeel van gemeentelijke activiteiten.
Samen met de campingmevrouw stippel ik de route uit en ga boodschappen doen.
Morgen de laatste dag!!!!

Dag 13.  Vrijdag 20 augustus

Chateau- Renault  -  Tours:  34,9 km

Op tijd weer op weg voor de langste route.
Onderweg heb ik regelmatig namen van de straten :  Rue de 8 mai en Rue de 11 novembre zien staan. Eens uitzoeken wat dat betekent.
Rue de 11 novembre heeft te maken met de Wapenstilstand in de Eerste Wereldoorlog en 8 mai heeft te maken met de Tweede Wereldoorlog.
Het zijn allebei landelijke feestdagen.

Het is 10.56u: het is al warm, maar dat vind ik heerlijk.
Ik loop nu langs een gele D 46 en dat is goed te doen. Recht toe, recht aan maar niet te druk.
Ik zit in een klein dorpje, Neuille- le -Liere en rust uit.
Als  ik verder loop , kom ik in Vernou – Sur- Brenne een echte Auberge tegen.
Daar ga ik koffie drinken.
Een hele chique uitvoering van de koffie en………………………hij is gratis.
Ik ga ook nog even naar het toilet, maar de eigenaar is zuchtend en steunend zelf de toiletten aan het schoonmaken. Dat wordt een ander gebruik dan wat  ik gepland heb.
In het volgende dorp nog een keer koffie drinken en wel naar het toilet. Wat een opluchting.

Een andere eigenschap van de Fransen is het gokken.
Van groot tot klein zie je regelmatig in de Tabacshop met loten lopen.
Ik vraag aan de cafébaas hoe ver het nog is naar Tours. 20 km.
Hij stuurt me langs een smal, mooi weggetje dat tevens de Gr 365 is.
Het is ook de St.Jacquesroute, want nu zijn er volop tekens.

Ik stop bij een mooi “ingepakt” torentje en loop verder langs een lange muur, die eindigt bij de ingang van Chateau de Valmer. Een mooi beeld.
De eerste wijngaarden komen eraan…………………….en overal wijnproeverijen.                        

Het duurt lang voordat er weer een dorp komt en daar koop ik een pizzaatje en nieuwe flesjes ijskoud water.
De zigeuners die ik onderweg in een kamp heb zien wonen, lopen hier te bedelen. Nog later zie ik ze bij een supermarkt.
Ik mag nog een kilometer of 12.
Ik  discussieer met een winkeljuf en een paar dames over de te nemen weg.
Het wordt toch de drukke D 952.
Goed opletten dus. Gelukkig kan er niet hard gereden worden zo druk is het.
Nog een mooi kasteel: Moncontour.

Het is 16.12u.
In een voorstadje van Tours is een VVV en ik er naar toe om te vragen hoe ik het beste de vertrekplaats van de Eurolinebus kan vinden.
De mevrouw van de VVV is een Nederlandse en ze reist zelf vaak met de Eurolinebus naar Utrecht.
Dat is boffen.
Zij geeft me precies de informatie die ik nodig heb.
En ………….. ze stuurt me langs de Loire. Een wandelpad van 7 ½ km.   
Dat is genieten.
Ik loop vandaag wel een kilometer of 40 maar ik merk er niet zoveel van.
Het is warm weer, er lopen en fietsen heel veel mensen, dus het is gewoon gezellig.

Als ik in Tours zelf aankom, heb ik heel wat bekijks en veel mensen vragen nu:
“ En route à St.Jacques?  ‘’
Van een oudere mevrouw krijg ik iets te drinken aangeboden en ik neem een koud biertje sans alcohol. Heerlijk.
Ik kom nu toevallig langs de kerk die ik in de verte al gezien heb.

Een van de mooiste foto’s van de reis.
Binnen neem ik ook een foto, maar die mislukt.
Op het station vraag ik aan politieagenten hoe ver het lopen is naar de busplaats:  10 minuten.
Ik ga me opfrissen in het invalidetoilet en vergeet bijna mijn wandelstok.
Een aardige jongen wijst mij er op.
Ik ben benieuwd hoe het straks in de bus met de bagage gaat.
Ik stop zoveel mogelijk in de rugzak, ook mijn wandelschoenen.

Ik ga lekker eten in het stationsrestaurant.  Een dikke hamburger met frites en een lekker koud pilsje.  Heerlijk.
Om 21.30u ben ik naar de busplaats gelopen en dan wordt het lang wachten tot 1 minuut voor 12.
Het is nog steeds warm, ik schat een graad of 25, dat is wel lekker.
Ik heb nog een gesprek met een leraar die computerprogramma’s ontwerpt voor leerlingen met dyspraxie.

 Rond 24.00u komt de bus eraan.
Er zitten al veel mensen in.
Ik zoek een plaatsje en 2 wat oudere chauffeurs rijden de bus naar Breda.
De papieren worden niet gecontroleerd.
Van slapen is geen sprake, een beetje dommelen en een beetje muziek luisteren.In Lille stappen er een aantal mensen over en dan kan ik wat comfortabeler zitten.In Brussel staan we wel 45 minuten stil; dat is minder leuk, maar dan gaan we in een ruk door naar Breda.

Als ik uitstap, zie ik Maria en Jorina en de kleine Lina.
Het is 11.00uur en ik ben blij dat ik weer thuis ben.

Volgend jaar Tours……………………………………………………………

Au revoir.

Breda, 21 augustus 11.00u.

 Voor informatie:

Henk Melissen

postbus@fammelissen.demon.nl