foto In het schrijfblok komt telkens een nieuw (reis)verhaal over de belevenissen van bezoekers van de site. Ook jij kunt jouw verhaal insturen voor publicatie.

Winter Hike Monthermé 10 t/12 februari 2006

Na een voorbereiding van een aantal weken was het eindelijk zo ver. Met 5 man gingen we op pad naar Frankrijk, Monthermé om precies te zijn om daar een weekend in de sneeuw te wandelen en kamperen. Om half 7 ging ik op weg om Mark op te halen in Rotterdam om vervolgens naar Capelle a/d IJssel te rijden daar waar we afgesproken hadden om elkaar te ontmoeten en op weg te gaan. Om 8 uur was het zover, 2 auto’s, de achterbakken vol geladen met rugzakken gingen we op weg. Het was vrijdag, dus was niet zo druk op de weg zodat we lekker konden doorrijden. Op een parkeerplaats in België namen we even een pauze en een lekker bakkie koffie. Voor sommige nog even een peuk en dan weer op weg.

Foto: Marcel Hoff

Zo rond half 12 waren we gearriveerd in Monthermé, waar wij nog even een bak koffie namen en nog wat aten. Daarna gingen we op pad. Het begon gelijk goed met een hele steile klim, zo steil dat het snot voor de ogen stond. Dit deed me weer herinneren aan Malmedy 2 jaar geleden, toen begonnen we ook al zo. Gelukkig viel het daarna wel mee hoewel het wel allemaal vals plat was.
We liepen over de weg richting Woieries, waar we even een korte drinkpauze inlasten. Zeker als je met koud weer niet genoeg drinkt droog je snel uit. Vanuit hier konden we de bossen in en al gelijk liepen we in de sneeuw. Het was niet echt veel, zo’n 5 tot 10 cm, maar ja alles is beter dan niets. Het liep al tegen 4 uur en moesten nu toch wel op zoek gaan naar een geschikte kampplaats, uit het zicht en genoeg afgelegen om een vuurtje te stoken. Iets wat bijna overal verboden is. We vonden een mooi plekje aan de rand van een houtvesters gebied en zetten onze “tenten”op.

Foto: Marcel Hoff

Na het opzetten van ons bivak, gingen we de omgeving een beetje verkennen en gelijk hout sprokkelen voor het kamp-vuur. Gelukkig lag er genoeg hout in de omgeving en al snel hadden we een grote hoeveelheid, iets wat je toch nodig heb om het vuur een hele avond/nacht te laten branden. Echter was er maar 1 probleem, het hout was vochtig en dus moeilijk aan te krijgen. Maar na een tijdje was het vuur eindelijk op een dusdanig niveau dat we met een gerust hart konden gaan eten.
De gas- en benzinebranders werden tevoorschijn gehaald en de geur van eten kwam je tegemoet. Voor Ed was het even een probleem omdat hij tot 2x toe zijn water omstootte, hij at dus als laatste. Na het eten even nog meer hout zoeken om daarna gezellig met zijn allen rond het kampvuur sterke verhalen vertellen waarbij de drank van hand tot hand ging. Iedereen was het er over eens, met een vuurtje erbij is het een stuk makkelijker uit te houden dan zonder. Zo rond 12 uur gingen we allen onze slaapzak opzoeken voor de nacht.

Foto: Marcel Hoff

Persoonlijk heb ik niet veel geslapen doordat mijn slaapzak niet lekker lag. Na een hele nacht woelen werd het licht en zo rond 6 uur ging ik er maar uit om koffie te zetten. Al snel daarna werd de rest ook wakker en begon iedereen aan zijn ontbijt, het vuurtje werd nog wat opgestookt en langzaamaan werd het kamp opgebroken. Daarna vervolgden wij onze weg door de bossen. Het valt het heel stil is in de bossen, je hoort haast geen enkele vogel laat staan dat je ze ziet. Er zijn wel veel sporen van herten en enkele menselijke. Na een hele ochtend lopen door het bos moest er water worden ingeslagen in het dichtst bijzijnde dorpje en ook daar werd de lunch genuttigd op het dorpspleintje. Stokbrood en hartkeks met koffie. Na een heerlijke pauze moesten we weer op om onze route te vervolgen. We liepen onderdelen van de route uit het boekje “Avontuurlijk wandelen in de Ardennen”. We waren nog maar net het bos uit of we zagen ons pad liggen, zo’n 50 meter hogerop. Dit hield dus in, klimmen. Zo steil heb ik nog nooit geklommen en het leek een eeuwigheid te duren alvorens ik boven kwam.

Foto: Marcel Hoff

Maar gelukkig komt ook hieraan een eind. Eenmaal op het pad ging het weer, het pad liep nu maar langzaam omhoog. We liepen de route verder af en kwamen vervolgens langs een rivier. Al snel waren we aan het fantaseren om met een rubberbootje stroomafwaarts te gaan, alleen maar om niet even te hoeven lopen. Maar de werkelijkheid was anders en moesten weer in de benenwagen op weg naar het volgende obstakel dat beklommen moest worden. En deze kwam al sneller in aantocht dan we hoopten.

Na een paar kilometer langs het riviertje (la Semoy) te hebben gelopen kwam de betreffende helling al snel in zicht.

Foto: Marcel Hoff

Ook deze keer was het een pittige klim die je niet in de koude kleren gaat zitten, sterker nog het zweet brak aan alle kanten uit. Tot mijn en een ieders verbazing lukte het Frankey niet om het tempo bij te houden en al snel liep hij achteraan. Na verloop van tijd kwam het eind in zicht van de klim. Het werd al wat later en er moest nog een slaapplaats gevonden worden. Echter kwamen we na de klim uit om een verharde weg waar zo nu en dan een auto en soms ook mountainbikers langs reden. Het was dus voor ons doen redelijk druk. Na een korte pauze besloten we langzamer hand te gaan zoeken naar een geschikte plek. Dit was moeilijker dan de eerste keer om dat er geen gezichte bebossing was. Aan de ene kant van de weg waren er die dat houthakkers bezig geweest en aan de andere kant was er een dicht dennenbos, daar kon je geen tentje opzetten omdat er ook nog veel struikgewas aanwezig was. Na enig zoeken vonden we een geschikte plek. Deze was veel beter dan de eerste overnachting plaats. We zaten op een vlakker plek tussen enkele grote dennenbomen en met voldoende beschutting. Na het op zetten van het kamp moest er hout gezocht worden. Wat is nu makkelijker als er in de buurt houthakkers zijn bezig geweest om daar wat hout te zoeken. Nou wat hout gevonden te hebben ging ik terug naar het kamp en moest daarbij een weg oversteken, net op dat moment kwam er een auto langs, zal je net hebben! Snel het hout in de greppel gegooid en doen alsof je neus bloed. De auto reed voorbij zonder te stoppen en we konden verder met hout sprokkelen. Ondertussen was Mark bezig om een vuurtje te maken, iets wat beter ging dan gisteren. Als snel hadden we goed vuurtje, dankzij dode takken die nog op de bomen zaten, deze zijn droog en branden snel. Nu alles op orde was konden we gaan beginnen aan onze maaltijden. Ik zelf had eten uit een blik voor deze gelegenheid gehaald. Dit scheelt weer in water wat je nodig hebt om te koken. Echter gaat dit wel ten koste van de smaak. De nasi smaakte niet echt geweldig maar dat maakte weinig uit want ik had toch niet zo’n honger. Na de maaltijd kwam de het restant van de Jägermeister weet te voorschijn, deze ging weer rond. Frankey had nog een zakflacon whisky bij zich dus we konden de avond door komen. Na de oneindige sterke verhalen sloeg de vermoeidheid toe, je kon merken dat we inspannend bezig waren geweest en relatief weinig slaap hebben gehad. Ed ging al tegen 10 uur naar zijn mandje. De rest bleef nog wat hangen totdat we bijna omvielen van de slaap. Richard en Frankey besloten maar in de buitenlucht bij het vuur te gaan slapen. Ik trok me terug naar mijn eigen onderkomen. Dit keer heb ik wel lekker geslapen en zo rond 6 uur werd ik wakker van het geluid van brekende takken, Richard was op en was bezig het vuurtje weer op te stoken.

Foto: Marcel Hoff

Na het ontbijt en de koffie hebben het kamp opgebroken en weer netjes achter gelaten en gingen op weg voor het laatste gedeelte van onze tocht. We wilden zo rond het middag uur weer terug bij de auto zijn omdat we toch nog een aardig rit voor de boeg hadden. We hielden het tempo best wel hoog, misschien kwam dat door het idee dat aan het einde van de tocht een lekker biertje in het verschiet lag, of was het toch het idee om ’s-Avonds in je eigen bedje te liggen. Hoe dan ook zo rond 10 uur hielden we nog even een koffiepauze, we dronken deze met water uit een beekje, heerlijk!. Het eindpunt naderde steeds meer, Ed kon ons vertellen dankzij zijn GPShoeveel we nog te gaan hadden. Nog 900 meter tot de auto, nog 700 etc. Uiteindelijk kwamen we bij een cafeetje aan waar we een biertje namen.
Nog 1 kleine afdaling naar de auto, het was het heuveltje waar wij vrijdags begonnen waren, dus steil naar beneden dit keer.

Foto: Marcel Hoff

Auto’s in geladen we op weg naar huis. Eerst even nog langs Dinant voor bonbons en vlaaien. Eenmaal in Dinant hadden we trek in een frietje. Dit hebben we gedaan in een tent die hier in Nederland gelijk was gesloten. Van het vet in de patat kon je weer patat bakken. Gauw vergeten maar. Daarna op wel naar Nederland. De gehele weg sneeuw en regen gehad, wat dat betreft hebben we geluk gehad dat het droog is gebleven op een klein beetje sneeuw na. Sneeuw had niet erg geweest want daar deden we het voor.
Al met al is het een geslaagd weekend geweest die zeker voor herhaling vatbaar is.
En voor deze keer……. De thuisblijvers hebben geen gelijk gehad.

Foto: Marcel Hoff

De rest van de foto’s kun je zien op: http://www.mijnalbum.nl/Album=6UJ7KMKO

Marcel Hoff


Hiking-site.nl op Twitter




Share/Bookmark
homezoeken op deze sitetop van de pagina
Vertel vrienden over deze pagina

Laatste wijziging: 27-03-2024

Hiking-site.nl is een site voor actieve buitensporters, wandelaars en hikers die op zoek zijn naar informatie over materiaal, routes, navigatie, EHBO, tips en tricks, avontuur, wandelen, outdoor en buitensporten. Nieuw op deze site?
Lees dan eerst eens rustig deze pagina met informatie over Hiking-site.nl!
[home] [linken naar Hiking-site.nl] [adverteren op Hiking-site.nl]
"; } if(lC>2400) { rightAd3.innerHTML = "
"; }