Dinsdagochtend

Dinsdagochtend, 8 uur en buiten waait het tegen een storm aan met van tijd tot tijd flinke buien. Ik ben vrij, zit alleen thuis en voel me landerig, en heb weinig zin in de dag. Na 3 nachtdiensten heb ik nu weekend en de jetlag-achtige symptomen die nu eenmaal horen bij het omdraaien van je BioSeiko zeuren wat na. Na mijn derde kop koffie ben ik het binnenzitten beu en ik loop de trap op naar zolder en verzamel mijn dagrugzakje, brander, 2 veldflessen en een keteltje. Halverwege terug naar beneden stop ik in de slaapkamer, pak een wandelbroek, dito sokken en een fleecetrui uit de kast en vergeet gemakshalve maar weer eens dat ik hier nog een muur heb te schilderen. Even denk ik er nog aan om te proberen iemand te bereiken maar zet dat snel uit mijn hoofd. Vandaag ga ik weer eens een keertje lekker solo een flinke tocht lopen.

Ik pak nog wat spullen in, gooi daar een trommel met brood en wat repen boven op, trek mijn Gore-Texje en Meindls aan en sluit de deur achter me. Het is net weer droog en ik heb er zin in: 35 kilometer, van Halsteren via de buitenwijken van Bergen op Zoom over de strekdam om het Markiezaatsmeer heen, langs de Kreekraksluizen en dan langs Woensdrecht weer via Bergen op Zoom naar huis. Het eerste stuk ken ik op mijn duimpje, dat is het pad dat ik vaak naar mijn werk loop, en dan volgt er een minder interessant stuk tussen verkeer en bedrijven tot ik bij Noordland de eerste dijk tegenkom. Vanaf hier is de route de eerstvolgende 10 of 12 kilometer autovrij en zal daarna tot Bergen op Zoom het verkeer minimaal zijn.

Nadat ik een slagboom die het autoverkeer moet tegenhouden ben gepasseerd duik ik een pad in dat me naar het begin van de strekdam brengt en daar kan ik 8 kilometer pal tegen de wind in het kaarsrechte fietspad volgen. Ik geniet van het weidse uitzicht met aan 2 kanten water terwijl de harde wind me fris houdt en de pas zit er goed in. Ik voel de gebruikelijke pijntjes in knieën en voeten maar ik weet dat dit allemaal over zal gaan zodra de eerste 10 km er op zitten.

De indrukwekkende wolkenpartijen laten van tijd tot tijd flinke hoeveelheden water over me heen los maar ik blijf droog genoeg om er van te genieten in plaats van me miserabel te voelen. Ik ben al vanaf dat ik het bedrijventerrein achter me heb gelaten geen mens meer tegen gekomen en ook op de dam ben ik alleen met wat watervogels, schapen en de langsglijdende binnenvaartschepen. Een enkele schipper zwaait vanachter zijn verrekijker als hij ziet dat ik kijk en alle landerigheid van vanochtend is verdwenen. Het lopen begint zijn rustgevende werking op mijn geest en ik kan helder de nodige zaken op een rijtje zetten, slechts afgeleid door de weghobbelende schapen en de schepen.

Na in totaal zo'n 3 uur te hebben doorgelopen kom ik aan het eind van de dam bij het complex van de Volkeraksluizen. Hier staat een in onbruik geraakte taats^* opgesteld, samen met wat informatie borden en zowaar een Dixitoilet. Er is een vogelobservatie plaats ingericht omdat het water achter de dijk volgens de borden een uniek stukje aangelegde natuur bevat. Het zal allemaal wel, ik kruip de Taatsconstructie in om uit de wind mijn brandertje te kunnen starten en te rusten en eten. Ik kook een liter water, maak achtereenvolgens koffie, soep en nog eens koffie, eet mijn brood hierbij op en duik even achter de Taats de struiken in.

Na een kleine 3 kwartier zit de pauze er op en wordt het tijd om verder te gaan wat goed uitkomt want ik begin het koud te krijgen. Na mijn rommel opgeruimd te hebben hang ik de boel weer om en laat de Taats achter me. Eenmaal tussen de bebouwing van het sluizencomplex barst de regen weer eens los en ik krijg van de eerste mensen die ik in 2˝ uur tijd zie wat bemoedigende opmerkingen te horen terwijl ze snel zelf hun keetje in duiken.

Na het passeren van een aantal joekels van windmolens laat ik het sluizen en dammen gebeuren achter me en langzaam verandert het landschap van moderne aangelegde dammen naar een kronkeldijkje wat ooit eens de oude zeewering is geweest voor de Deltawerken het hele gebied veranderden. Langs klassieke kasseien wegen loop ik uiteindelijk tegen de Brabant Wal aan, de eeuwenoude overgang tussen hoge zandgronden en laaggelegen zeeklei, zeg maar de geologische grens tussen Brabant en Zeeland. Langs een mooi onverhard pad dat beurtelings op en onder de rand van de wal loopt kom ik weer in de buurt van Bergen op Zoom.

Na het passeren van de "Bergse Plaat" een nieuwbouwwijk aan de rand van de stad besluit ik om even het centrum in te duiken om nog te buurten bij de Outdoorshop waar ik kind aan huis ben. Na een babbeltje met koffie hijs ik me in mijn inmiddels klam geworden jas voor de laatste 5 kilometer. Het is droog, de wind is heel wat minder dan vanmorgen en de zon laat zich zelfs zo nu en dan even zien. Als ik een uurtje later thuiskom en nog wat later met een goed glas whisky languit in bad lig uit te rusten kan ik terugkijken op ruim 7 uur loopgenot, dus in mijn ogen een nuttig doorgebrachte dag, al had mijn vrouw liever gezien dat ik de boel eens goed had opgeruimd in huis, de tuin aangeveegd en meer van dat soort belangrijke zaken verwerkt had. En die muur in de slaapkamer niet te vergeten….
Ach, morgen is er weer een dag, dus dat gaat goed komen.

Rob

(Taats, een houten constructie gebruikt om sluisdeuren op te laten scharnieren, de "taats" bij de Kreekrakdam ligt op zijn kant en vormt zo een soort van afdak.)