“Alles in me zei me dat ik het moest doen.” Martin de Vries besluit om zonder noemenswaardige voorbereiding de Camino te gaan lopen, de beroemde pelgrimstocht naar Santiago de Compostella: van Le Puy-en-Velay in midden-Frankrijk naar Noordwest-Spanje, een tocht van 1600 kilometer in bijna zeventig dagen. Tijdens het lopen filmt hij zichzelf, zijn voeten, zijn schaduw, het pad, de velden en de bossen en probeert te achterhalen waarom hij dit avontuur is aangegaan.
Medewandelaars en overnachtingsplekken komen slechts sporadisch in beeld. Als hij al lopende de camera op zichzelf richt, mijmert De Vries betrekkelijk nuchter over ongemakken en euforische momenten, over het prachtige ochtendlicht en het geluid van de vogels, over twijfels en groeiend vertrouwen. Hij leert ‘in het moment’ te zijn en onderzoekt gaandeweg steeds openhartiger zijn beweegredenen en zijn demonen. Een onopgesmukt verslag in het verslavende ritme van de tocht dat die ervaring voelbaar maakt. Een zelfportret in twee miljoen stappen.
