Nacht-hike
Hiking-site.nl SHOP

Hoor de wind waait door de bomen…

Weet U het nog? Al die kleine verdwaalstukjes op de vorige nachthike?
Deze keer zou ik het allemaal veel beter gaan doen: We lopen de tocht gewoon andersom! Hoe vermoeider en slaperiger iedereen dan wordt, des te dichter ik bij mijn huis zal zijn en hoe makkelijker de route te volgen is!

Mooi niet dus…
Ook de tweede nachthike is weer een aaneenschakeling geworden van extra stukjes, leuke "detours" en "Ik denk dat we het beste zo kunnen lopen"
Op Zaterdagmiddag 26 Oktober verzamelen 17 wandelliefhebbers zich bij mij thuis voor mijn tweede Hiking-Site Nachthike, de 2002 edition. Veel oude bekenden en gelukkig ook weer wat nieuwe gezichten in de groep.
Deze mensen zitten nog wat onwennig tussen de oudgedienden in en kunnen nog even moeilijk meekomen met de verhalen, herinneringen en grappen. Bij het volgende evenement zullen ook zij wat te vertellen hebben, het is natuurlijk altijd even wennen om als nieuweling in een groep oude bekenden binnen te komen. Dit komt gedurende de tocht wel goed…. Na de inmiddels gebruikelijke bakken afhaalchinees is ook de rest netjes op tijd gearriveerd, en wordt het tijd om de schoenen aan te strikken, rugzakken te verzamelen en een aantal auto's te regelen. We gaan eerst met de auto naar Putte, ons eindpunt van vorig jaar om vanaf daar terug te lopen naar Halsteren. Via de weg een kilometer of 25, door het bos zal het ietsjes meer zijn.
Er wordt voornamelijk gepraat over het weer: al enige dagen beloven de KNMI, Peter Timofeef en zelfs die malloot van een Piet Paulusma ons storm, regen en meer prettige wandelomstandigheden. Alle deelnemers zijn op het ergste voorbereid en er ligt voor kapitalen aan Gore-Tex en Windstopper materialen verzameld in mijn huis. Als we op een zo economisch mogelijke wijze in 5 auto's zijn gepropt kan de hele stoet om een uur of 7 in de avond op weg. Nog een half uurtje en we staan in het bos denk ik nog.

Even Apeldoorn bellen
Ergens in Huybergen heeft Jurgen het eindelijk voor elkaar gekregen om de voorste auto, waar ik als reisleider ook in zit, te waarschuwen en ontdekken we dat we nog maar met 2 auto's zijn. Op een kruising voor Huybergen zijn namenlijk twee van de volgauto's net iets te hard op elkaar geklapt met schade en wat pijnlijke nekken tot gevolg. Dat is balen, en dit is iets wat even voor het gezellig wandelen gaat. Het duurt allemaal een uurtje maar dan zijn er wat mensen terug naar mijn huis gebracht, is er een sleepkabel geregeld en kan de wandeling min of meer van start.
Een minder prettig begin van de tocht, maar gelukkig loopt er niemand te mokken of te schelden en we beloven elkaar dat dit morgen verder afgehandeld wordt. Ruim een uur later dan gepland kunnen we dan toch aan het eerste deel van de tocht beginnen. Het is droog, windstil en we zeker niet koud. Al gauw gaan de jassen uit, truien open en loopt de groep kletsend en keuvelend het eerste, nog wat tamme, stuk recht toe recht aan door het bos.
Op de grens, aan de rand van de Kalmthoutse Heide slaan we van de doorlopende route af en beginnen aan een lang, smal pad dat kronkelend de grens volgt. Dit is al weer een stuk leuker, en zwaarder maar de sfeer is goed. Zelfs Wilco, mijn 10 jarige zoon die het eerste stuk zal meelopen heeft het goed naar zijn zin en babbelt honderd uit.
Net voor Huybergen lijkt het wat te gaan regenen, maar het blijft bij een spettertje of wat, de meeste trekken hun jas er niet eens voor aan.
Bij Manege de Wolf kies ik traditie getrouw weer de verkeerde afslag maar met een kleine omweg komen we toch netjes bij de in het dorpje klaarstaande auto uit en zal de groep zich splitsen: Wilco, mijn vrouw en Conny B zullen naar huis rijden en daar hun bivak opslaan, de rest gaat na een rustpauze door. De eerste 10-12 kilometer zitten er op. Door Huybergen heen, en het eerste stuk er na, is saai, kaarsrecht asfalt en met verblindend verkeer maar na 2 kilometer kunnen we het bos weer in.
We vinden al snel weer een prettig paadje en de groep stapt weer dapper verder. Intussen zijn we toch wel een uur of vier stevig aan de wandel, met de rugzakken die maar niet zelf willen lopen en net als atijd toch weer gemeen zwaar zijn. Het wordt dan ook langzaam maar zeker duidelijk dat een aantal mensen nu meer geniet van de rustpauzes dan van het lopen en ook het feit dat de groep steeds weer als een uitgerekt elastiek door het bos loopt is een duidelijk signaal dat we eens naar een geschikte bivakplek moeten gaan uitkijken.
Dit blijkt nog niet mee te vallen, er moeten toch iets van 7 of 8 tentjes opgezet kunnen worden. Bijna besluiten we om aan de rand van een pas geploegd veld het kampement op te zetten, er is rondom toch alleen maar bos te zien maar het wordt toch een niet of weinig gebruikt pad, net binnen de grenzen van een rustgebied.

Toch nog een natte boel!
Letterlijk op het moment dat iedereen de tenten uit de rugzakken trekt begint dan toch de beloofde regen, en niet zo zuinig ook. Iedereen haast zich om in het donker zijn boeltje toch enigszins droog op te zetten al gaat het hier en daar niet zo soepel als bij daglicht. Ik hoor om me heen nogal wat opmerkingen, en zelf begin ik ook met het grondzeil op zijn kop neer te leggen. Hier kom ik pas achter als bij het plaatsen van de buitentent de ingang precies aan de verkeerde kant van de tent komt te zitten dus kunnen Astrid, mijn tentmaatje voor vannacht, en ik weer opnieuw beginnen. Met het grondzeil in de correcte stand staat de tent nu wel snel overeind en al snel kan ik mijn brandertjes te voorschijn halen om de door Richard en Fred meegebrachte gluhwein naar eigen recept te verwarmen. In de stromende regen zitten en staan de mensen te genieten van de verwarmende gluhwein en al snel is het ondanks de gietende regen beregezellig. Toch kruipen de eerste mensen hun tentje in en al snel is het rustig in het bos.
Op een bult of 2 in mijn rug in een tent die 10 graden afloopt na slaap ik prima tot ik om een uur of negen wakker wordt. Het is zo te zien net droog, maar nog grijs. Al gauw zitten de hikers gezamenlijk te ontbijten, koffie te zetten en hun ditjes en datjes te doen maar na een half uurtje of zo beginnen er toch mensen te klagen over het weer. Want waar we ook op voorbereid waren….. niemand heeft een zonnebril meegebracht, en die hebben we toch wel nodig nu!
Na het opbreken van het kamp vertrekt de groep vol goede moed voor de 2e etappe. We passeren het veld weer waar we bijna de tenten hadden opgezet, en zien nu de grote boerderij aan de overkant van de open vlakte. Maar goed dat we niet hier zijn gaan staan. De route stuurt ons richting Het Appeltje, een kinderboerderij annex horeca gelegenheid waar we na een uurtje of wat aankomen.
Heerlijke koffie, warme chocomel of thee, een sigaretje voor sommigen en een stukje GTST voor niets er bij. We zijn getuige van een familieruzie die eindigt met slaande deuren en de hardgrondig uitgesproken wens dat de boel mag afbranden. Vervelend voor die mensen, maar onze groep twijfelt een beetje tussen gierend lachen of ontzet toekijken, dus doen we maar weer dat waar we in Nederland zo goed in zijn: doen alsof er niets gebeurt is.
We vertrekken weer, op naar Halsteren. Het is nog steeds schitterend weer, al begint het nu dan toch harder te waaien. Naarmate we dichter bij Halsteren komen neemt de wind drastisch toe en de laatste straten die we in Halsteren lopen zijn ronduit eng. We zitten nu midden in de zwaarste storm van de afgelopen 12 jaar en er vliegt dan ook van alles voorbij. Maar na een laatste bocht ligt daar dan toch ons eindoel: huize Plas.

Eieren met spek!
We worden verwelkomd door de dames en Peter Meier die vanwege een griepje moest afzeggen voor de hike, maar wel langs is gekomen om ons thuis welkom te heten. Het weerzien is hartelijk en Peter begint daarna direkt met het bakken van veel eieren met spek! In totaal gaan er 30 eieren en een pondje bacon doorheen, weggespoeld met grote sloten koffie, thee en een enkel biertje.
Terwijl de storm over Nederland raast prijzen wij ons bijzonder gelukkig met de luwte in het slechte weer waar wij zo van hebben kunnen profiteren. In de loop van de middag gaan de eerste mensen richting huis, haalt de rest de auto's op in Putte en zetten we de schadeauto bij een garage in Bergen op Zoom weg.
Er blijven onverwacht 2 mensen logeren: Fred vanwege zijn auto, en Peter omdat hij inziet dat op de motor naar Utrecht rijden met deze wind wel heel erg spannend gaat worden. We hebben dus nog een relaxte avond, lekker lui op de bank voor de TV waar we al kletsend maar half naar kijken. Echt heel laat wordt het dan ook niet en tegen 12en is iedereen in diepe rust.

Intussen is iedereen weer veilig thuis, de tent weer droog en opgeborgen en ben ik al weer druk aan het verzinnen hoe we het met de volgende hike gaan aanpakken. Want dat er in 2003 weer een nachthike in deze regio komt staat al vast, alleen hoe ik het deze keer ga aanpakken is iets waar ik nog lang over kan en zal nadenken. Iedereen weer bedankt voor de gezelligheid en tot een volgend evenement. Dirk zijn stappenteller heeft een km of 35 gemeten…

Rob Plas
(Die een dikke bos bloemen voor zijn Anja heeft gekocht omdat die eerlijk gezegd het meeste werk heeft gehad aan het opvangen en verzorgen van iedereen!)


Hiking-site.nl op Twitter




Share/Bookmark
homezoeken op deze sitetop van de pagina
Vertel vrienden over deze pagina

Laatste wijziging: 27-03-2024

Hiking-site.nl is een site voor actieve buitensporters, wandelaars en hikers die op zoek zijn naar informatie over materiaal, routes, navigatie, EHBO, tips en tricks, avontuur, wandelen, outdoor en buitensporten. Nieuw op deze site?
Lees dan eerst eens rustig deze pagina met informatie over Hiking-site.nl!
[home] [linken naar Hiking-site.nl] [adverteren op Hiking-site.nl]
"; } if(lC>2400) { rightAd3.innerHTML = "
"; }