Klimmen op de OßtenscheldeskustenschützegrundpfeilerSpitze (Alt 15m)

Zondagnacht 1 Februari 1953, rond middernacht…..

Een ziedende Zuidwesterstorm beukt op de dijken van Zeeland, het winterkoude zeewater wordt door het milieugeweld met miljarden liters de taps toelopende Noordzee in geperst waardoor in de "flessehals" ter hoogte van Zeeland en Noord Belgie het water hoger en hoger wordt opgestuwd. Springtij en deze storm blijken een dodelijke combinate en duinen kalven af, dijken bezwijken in de inktzwarte sneeuwnacht onder de enorme waterdruk en in slechts enkele uren tijd vinden alleen al in Nederland bijna 2000 mensen de dood, verdrinken er duizenden stuks vee en is de materiëele schade zo enorm dat het jaren zal duren voor alles weer hersteld is.

Als reactie op de ramp wordt in het Haagse in hoog tempo de Deltawet aangenomen waarin de richtlijnen staan voor grootschalige herstelwerken, ophoging en verbetering van de dijken en een aantal grote dammen om de zeearmen af te sluiten. Nooit was het spreekwoord "Als het kalf verdronken is, dempt men de put" zo gruwelijk doeltreffend als in die vroege jaren 50.
Eind jaren 70 zijn bijna alle zeearmen zoals de Grevelingen, het Haringvliet afgedamd en worden de vele kleinere waterwegen brak, zijn aan het verzoeten of zelfs al zoet. Deze veiligheid gaat echter ten koste van veel unieke natuur en inkomsten in de (mossel)visserij.
Vandaar dat er onder druk van natuurbescherming, Provinciale Staten en de vele bewoners voor de laatste grote af te sluiten zeearm destijds is gekozen voor een revolutionaire oplossing: een grote " open" dam met schuiven die bij zeer hoog water dicht kunnen om zo de zee buiten de Zeeuwse wateren te houden.

Lang geleden, en door de recente gebeurtenissen in New Orleans weer verduveld actueel maar wat heeft dat met een uitje van de Hiking-Site te maken??

Alles!

Want tijdens de bouw van deze uit 66 peilers met 65 schuiven bestaande dam is er op de een op andere manier iets mis gegaan en bleek er na voltooiing nog 1 kale, eenzame peiler in het dok te staan…Een telfout ? Misrekening? Kostenbesparing? Ik weet het niet, maar dat boeit verder ook niet.
Veel interessanter is het dat de peiler tegenwoordig wordt beheerd door de organisatie Zeeland Buitensport en dat liefhebbers zich op verschillende nivo's op een unieke lokatie kunnen uitleven met klettersteigen, topropeklimmen, abseilen en zelfs voorklimmen.
En daarvoor hebben we ons nu verzameld, bijeen georganiseerd door Digna, daarbij geholpen door Petra.
We zijn met een man en vrouw of 12, nieuwe gezichten, oude bekenden en de sfeer is weer zoals gewoonlijk gelijk weer goed. Na een korte uitleg door de instructeur sleuren we onszelf op een ponton aan een glibberig, met algen begroeid touw naar de peiler.
15 meter steekt hij boven de kalme zee uit, en van verre zien de kleurige klimroutes er uitnodigend uit.
We kleden ons om en maken eerst een of twee rondjes via de lage klettersteigroute.
Niet echt een uitdaging, maar uitstekend geschikt om de basistechnieken te herhalen en de spiertjes wat op te warmen.
Hierna omhoog, via een route die al wat pittiger is, met gelukkig wel hier en daar een platformpje om te rusten, maar wel weer met een gemene, kleine overhang aan de top.
De abseil terug is heerlijk en na een boterhammetje laat de instructeur ons verder alleen en hebben we de peiler voor ons zelf.
De groep splitst zich en een ieder vermaakt zich op zijn of haar eigen manier terwijl de mist heel langzaam door de zon wordt verdreven.
Een rondvaartboot dobbert langzaam voorbij en de mensen aan boord bekijken met interesse onze capriolen. Het is erg relaxed daar op die peiler.
We klimmen voor en na, bouwen standplaatsen en maken onze eigen abseilroutes, zitten wat in de zon en genieten van het buiten zijn.
Tegen een uur of 4 maken we ons klaar voor de terugtocht naar de camping waar Jan Anne zich aansluit bij Digna. Milan en Alfred, Petra, Anja, Wilco en mijzelf die er al een nacht hebben gekampeerd.
De rest vertrekt weer tegen een uur of 5, en op de camping wordt gekokkereld, een biertje gedronken en nog tot een uur of laat nagetafeld en gekletst. Het weer is fantastisch en het Zeeuwse land verzinkt in diepe rust.
Tenminste, dat is mijn ervaring…na een paar uurtjes kletsen en borrelen met Jan Anne slaap ik door alles heen, maar de 18 maanden oude Milan schijnt vooral zijn ouders nogal bezig gehouden te hebben die nacht.
Ach, dat hoort er bij, mijn zoon heeft dat ook allemaal meegemaakt, en elke ouder kent het waarschijnlijk wel.
Zondag is het weer om te zoenen! Onverwachts worden we getracteerd op een van de mooiere dagen van deze natte, bijna sombere zomer en de lucht is strakblauw, de wind net een beetje lekker fris en we vertrekken dan al snel voor een wandeling over de Oosterscheldekering.
Halverwege stoppen we bij een kleine friettent met zowaar prima verse koffie, een goede bak friet en verse appeltaart. Jan Anne kaapt net de laatste Solero voor mijn neus weg, maar een Magnum gaat er in deze hitte ook prima in. Het is gezellig druk, de stranden bezet, er wordt gevist en gefietst, de terassen van de strandtenten zitten vol en over de dam rijden vele motoren en klassieke auto's bijna flanerend voorbij.
Na een stukje windstille en dus bloedhete duinen komen we bij Westerschouwen gelukkig in een schaduwrijk bos waar we ons helemaal vol kunnen eten aan enorme hoeveelheden bramen….
Als we na zo'n 23 kilometer weer bij de tenten staan halen de dames even snel de auto's op terwijl de heren beginnen met de tenten af te breken zodat we bijtijds nog kunnen genieten van een pannenkoek met Zeeuws spek en een heuse Zeeuwse Trappist in de molen van Haamstede.
Als we om een uur of 7 richting huis vertrekken is het overal druk! Het is het laatste weekend van de vakantie voor velen dus Zeeland stroomt leeg en aangezien wij richting Bergen op Zoom moeten zitten we al snel in een eindeloze file Belgen en Duitsers vast.
Gelukkig kunnen we zelf al veel eerder dan Keulen of Antwerpen afslaan en via de Oesterdam (helemaal leeg!) over Tholen naar Halsteren rijden. Eenmaal thuis is het weekend toch wel vermoeiend gebleken en nog nagenietend en lichtjes verbrand van dit weekend valt de een na de ander in slaap, ver weg van dammen en dijken of ziedend zeewater.

Digna, Petra, Alfred, Jan Anne, Pieter, Kirsten, Timo, Anja, Wilco, Milan, David, Richard en Nanda bedankt!!!!!!!

Rob

Meer foto's van deze hike zijn terug te vinden in de foto-albums, reacties zijn te lezen op het prikbord.